Woda wzbogacona wodorem - rewelacyjny produkt na wszelkie zło?

Słyszeliście o wodzie wzbogaconej wodorem? Jest ona doskonale przyswajalnym środkiem, który wspomaga proces przywracania naturalnej równowagi redoks w ustroju, unieszkodliwia wolne rodniki, ma wysoką biodostępność, a przede wszystkim pomaga zwalczać stres oksydacyjny. Naruszenie równowagi redoks jest niebezpieczne, ponieważ zmiany z udziałem wolnych rodników postępują lawinowo. Ich efektem jest tzw. stres oksydacyjny, objawiający się m.in. bólem kończyn, gorączką, dreszczami, bólem gardła itp. Może on stać się podłożem wielu innych, groźniejszych dolegliwości. Spożywanie wody wodorowej jest sposobem na szybkie zwalczenie stresu oksydacyjnego oraz powrót do zdrowia i równowagi.

Oto najważniejsze zagadnienia, których poznanie pozwoli świadomie wpływać na nasze wybory odnośnie do tego, co dostarczamy organizmowi w płynnej postaci.

Unieszkodliwienie wolnych rodników

Wolne rodniki to utlenione cząsteczki, które na swojej zewnętrznej powłoce mają niesparowany, wyjątkowo aktywny elektron. Taka cząsteczka sieje spustoszenie wszędzie wokół: utlenia białka, kwasy nukleinowe i związki budujące błonę komórkową. Wolne rodniki znajdują się nie tylko w naszym otoczeniu czy pożywieniu – są także nieustannie wytwarzane przez nasze komórki. Zdrowe komórki skutecznie same radzą sobie z usuwaniem ich. Jednakże proces chorobowy może zakłócić równowagę redoks. Aby unieszkodliwić wolne rodniki, trzeba dostarczyć organizmowi porcję aktywnych elektronów (antyoksydantów), na przykład w postaci wzbogaconej wodorem wody. Wodór jest najdoskonalszym antyoksydantem - neutralizuje najgroźniejsze dla ludzkiego organizmu rodniki hydroksylowe. W przeciwieństwie do innych znanych antyoksydantów wodór nie powoduje działań ubocznych i nie obciąża organizmu. Łatwo przenika struktury biologiczne i gromadzi się dokładnie tam, gdzie jest najbardziej potrzebny, to znaczy w warstwie lipidowej błon komórkowych. Ponadto, w porównaniu do pozostałych antyoksydantów, nie wymaga wydatku energetycznego zarówno przy wchłanianiu do ustroju, przy transporcie wewnątrz, co więcej usuwanie również nie wymaga energii.

Na wszystkie te procesy, w przypadku pozostałych roślinnych i innych antyoksydantów, ustrój musi wydatkować energię, a w wypadku choroby jest to wydatek znaczący dla zdrowia i samopoczucia.

Woda wodorowa posiada właściwości wody doskonałej:

• Idealnie czysta - pozbawiona przypadkowych minerałów oraz innych szkodliwych związków chemicznych i biologicznych. Gwarancję absolutnej czystości daje zastosowanie filtrów molekularnych. Metoda ta pozwala usunąć substancje toksyczne oraz rakotwórcze.
• Zrównoważona (przegotowana) – według tradycyjnej medycyny chińskiej woda idealna nie powinna ani wyziębiać, ani rozgrzewać. Przegotowanie wody zmienia jej charakter z wyziębiającej na obojętną, czyli zrównoważoną. Dzięki temu oddziaływanie na ludzki organizm jest optymalne.
• Zredukowana – tak jak wody z najlepszych uzdrawiających źródeł, powinna mieć jak najniższy potencjał redoks, czyli być mocno nasycona elektronami. Wzbogacenie wody wodorem obniża potencjał redoks. Taka woda unieszkodliwia wolne rodniki i przywraca naturalną równowagę redoks w organizmie. Potencjał wody wodorowej jest wyjątkowo niski i wynosi minimum minus 300 miliwoltów.
• Właściwie ustrukturyzowana – powinna zachowywać naturalną strukturę cząsteczek wody (klastrów). Struktura ta jest zwykle niszczona lub uszkadzana w trakcie produkcji zwykłych wód butelkowanych. Można temu zapobiec, poddając wodę procesowi strukturyzacji z zastosowaniem, na przykład, technologii Grandera tuż przed zabutelkowaniem. Ustrukturyzowana w taki sposób woda ma większą biodostępność – jest bardziej aktywna chemicznie, a jej naturalne oddziaływanie jest wzmocnione.

Wszystkie te właściwości sprawiają, że właśnie woda wodorowa jest doskonałym środkiem służącym do skutecznego sterowania równowagą redoks. W dzisiejszych czasach powszechnego stosowania chloru – silnego oksydantu – do uzdatniania wody pitnej, organizm przeciętnego człowieka ma przeważnie nadmiernie podwyższony parametr redoks, we wszystkich płynach ustrojowych. Woda wodorowa skutecznie obniża ten parametr, gdy stosowana jest sukcesywnie. Zastępuje ona, i to z naddatkiem, wyprawy do naturalnych źródeł uzdrawiających, których na świecie jest ponadto niewiele.

Co to jest równowaga redoks?

Biochemia opisuje życie jako strumień elektronów, przeskakujących z jednych cząsteczek na drugie. My również jesteśmy częścią tego strumienia. Nasze zdrowie w znacznym stopniu zależy od utrzymania w organizmie równowagi między procesami utleniania i redukcji, zwanej równowagą redoks. Procesy utleniania (oksydacji) i redukcji (antyoksydacji) zachodzą nieustannie w przyrodzie i w każdej komórce naszego organizmu. Polegają one na wymianie elektronów między cząsteczkami. Substancje, które mają wiele elektronów (są zredukowane, czyli posiadają ujemny potencjał redoks) mogą oddawać je cząsteczkom innych substancji, które mają elektronów za mało (są utlenione, czyli mają dodatni potencjał redoks). Procesy te w naturze wzajemnie się równoważą (gdy jedna substancja się utlenia – druga się redukuje), ale nieodpowiednia dieta lub choroba mogą naruszyć ten delikatny balans.

Tlen jest dla nas niezbędny do życia. W ustroju przeważnie jednak nie ma sytuacji nadmiaru tlenu, za to dość często występuje niedobór równoważących go substancji redukujących – antyoksydantów. Względny nadmiar tlenu może być szkodliwy, a nawet zabójczy. Utlenione jedzenie traci smak, utlenione cząsteczki niszczą komórki. Liczne ważne dla naszego życia pierwiastki (np. żelazo, miedź, mangan, chrom) w postaci utlenionej stają się nieprzyswajalne lub wręcz toksyczne. Aby zrównoważyć nasilone dziś procesy oksydacji, musimy dostarczać organizmowi substancji wysyconych elektronami – antyoksydantów – o niskim potencjale redoks, takich, jak na przykład wodór. Ta ważna właściwość wody – jej potencjał oksydacyjno-redukcyjny – po raz pierwszy została świadomie i celowo uwzględniona w butelkowanej wodzie wodorowej.

Klastry, czyli „pamięć wody”

Woda jest jedną z najbardziej zagadkowych substancji w przyrodzie. Zachowuje się inaczej niż pozostałe substancje chemiczne. Powoli odkrywamy, dlaczego cząsteczka wody jest dipolem (posiada zarazem ujemny i dodatni potencjał elektryczny), dlaczego lód nie tonie w wodzie, dlaczego woda osiąga największą gęstość w temp. +4 stopni Celsjusza, dlaczego przy tworzeniu kryształków lodu następuje samoczynne oczyszczanie się wody (np. z soli) oraz dlaczego woda z niektórych źródeł ma właściwości uzdrawiające. Wiele z tych zagadek wyjaśnia teoria klastrów. Woda w przyrodzie występuje najczęściej w postaci lodu, czyli w formie krystalicznej. Podczas ogrzewania powyżej 0 stopni struktura kryształów zostaje zniszczona, ale… tylko w 15%. Oznacza to, że ciekła woda zachowuje częściowo krystaliczną strukturę lodu. Jej cząsteczki nieustannie łączą się ze sobą w pseudokryształy, które powstają i rozpadają się w niezwykle krótkim czasie (ok. 0,00000000001 s). Ta struktura jest nośnikiem ważnych informacji elektromagnetycznych – ustrukturyzowana woda „pamięta” określony porządek! Woda poddana strukturyzacji jest łatwiej przyswajalna i bardziej aktywna chemicznie – a dzięki temu zdrowsza, tak jak opisywana woda wodorowa.

Zalecenia praktyczne

Najlepiej wypijać od jednej do czterech butelek dziennie, lub według zalecenia lekarza. W przypadku wystąpienia objawów nasilonego stresu oksydacyjnego (bóle kończyn i głowy, dreszcze, gorączka itp.) zaleca się wypijanie nawet więcej wody dziennie. Po wypiciu butelki wody należy zadbać, aby wodór nie wydostał się z żołądka. W tym celu, zaraz po spożyciu, najlepiej położyć się na kilka minut. Po otwarciu butelki najlepiej spożyć wodę w ciągu 3 godzin.

Opracowano:
Grzegorz Calvaro
Calvaro